Nieuwstopic Ecomare

[Laafsekikker]

Verstrikte zeehond bevrijd

Een aangrijpend gezicht: een jonge grijze zeehond, verstrikt in een nylon visnet die een wond had veroorzaakt in zijn nek. Met een groot stuk grofmazig net dat weer aan het nylon vastzat. Het laatstgenoemde stuk net lag als een anker onder het zand toen dierverzorger Jasmijn Hulleman van Ecomare bij het dier aankwam. De zeehond kon zich niet bewegen; dan trok het gewicht van het grote net het nylon nog extra de wond in. Wat moet hij een pijn hebben gehad! Dierverzorger Jasmijn Hulleman van Ecomare sneed het zware net ter plekke van het nylon net. In de opvang is de rest verwijderd.

Zo’n nylon draad is dun, maar heel sterk. Eenmaal erin verstrikt raakt een dier het niet vanzelf kwijt. Helaas komen er met enige regelmaat verstrikte dieren in de opvang van Ecomare. Vaak met diep ingesneden draad of touw rond poten of nek. Ook bij deze zeehond had de draad een flinke wond veroorzaakt. De dierenarts heeft hem er samen met Jasmijn van bevrijd. Vanwege de ernst van de verwonding heeft de zeehond, die Nouk is genoemd, de eerste dagen pijnstillers en antibiotica gekregen. De dierverzorgers zijn hoopvol dat hij zal herstellen.

Losse stukken visnet en staand want vormen een groot probleem op zee. Op de zandplaten in de Waddenzee worden geregeld verstrikte zeehonden gezien. Als een verstrikte zeehond op de Razende Bol ligt, proberen de dierverzorgers van Ecomare hem te helpen. Met hulp van de KNRM zijn er al meerdere zeehonden bevrijd.

Ook aan de oorzaak-kant doen mensen hun best. Stichting Duik de Noordzee Schoon verwijdert de zogenaamde spooknetten, om te voorkomen dat dieren erin verstrikt raken. Vele vrijwilligers en strandwandelaars halen netresten en ander afval van het strand. Op Texel staan hiervoor verspreid langs het strand verzamelbakken en bij de strandslagen grote afvalcontainers. Dus als je wat ziet liggen, gooi het dan in zo’n bak!

[Laafsekikker]

Vrijwilligerswerk bij Stichting Texels Museum

Heb je ruimte in je week voor vrijwilligerswerk, maar ben je er nog niet uit wat je zou willen doen? Bij de musea van Stichting Texels Museum kan je alle kanten op! Bij Museum Kaap Skil, de Oudheidkamer en Ecomare zijn nieuwe vrijwilligers van harte welkom. In overleg wordt gezocht wat het beste bij jou past: van knutselen met kinderen tot het geven van rondleidingen, er is heel veel mogelijk!

STM is op zoek naar publieksvrijwilligers. Dit is een breed begrip, met als gemene deler dat het gaat om werken met mensen. Te denken valt aan de functie van gastheer of -vrouw bij de Oudheidkamer, vrijwillig suppoost in het museum op drukke dagen, het demonstreren van een ambacht of het begeleiden van een knutselactiviteit. Misschien heb je een voorkeur voor één van de musea of wil je juist rouleren? Het kan allemaal. Heb je affiniteit met de missie van STM, het verbinden van mensen met de natuur en cultuur van Texel, en wil je weten wat STM en jij voor elkaar kunnen betekenen? Vrijwilligerscoördinator Kelly Lexmond drinkt graag een kopje koffie (of thee) met je om te horen waar jouw interesses liggen. Neem vrijblijvend contact met haar op via kellylexmond@texelsmuseum.nl of door te bellen naar 0222-317741.

[Laafsekikker]

Ecomare helpt bij determinatie opgegraven walvisbot

Conservator Arthur Oosterbaan van Ecomare en walviskenner Adrie Vonk hebben zich gebogen over een walvisbot uit een archeologische opgraving. De enorme walvisrib was gevonden door gemeentelijk archeoloog Michiel Bartels bij een opgraving in Enkhuizen. Om meer te weten te komen over de herkomst ervan, schakelde hij de twee experts in.

In de walvisbottenschuur van Adrie Vonk vergeleken Adrie en Arthur het bot met ribben van verschillende soorten walvissen. Op basis hiervan concludeerden zij dat de rib vermoedelijk van een noordkaper of een grijze walvis is geweest. Een Groenlandse walvis is ook mogelijk, maar minder waarschijnlijk. Deze soort verlaat namelijk nooit het poolgebied.

Bij archeologische opgravingen worden wel vaker walvisbotten gevonden, maar deze vondst was bijzonder vanwege de tijd waaruit hij komt. De bodemlaag die werd onderzocht stamt namelijk uit 1580, de periode voor het begin van de Nederlandse walvisvaart. Hoe kwam deze enorme rib dan in Enkhuizen terecht?

Michiel Bartels ontdekte restanten van een beschildering op de rib. Hij denkt dat het bot als decoratie aan een huis zal hebben gehangen. Het bot kan verkregen zijn doordat de walvis was aangespoeld of door handel met een walvisvarende natie. Aangezien de Nederlanders pas in de 17e eeuw begonnen met het jagen op walvissen, kan hij niet afkomstig zijn van de Nederlandse walvisvaart.

Om er met zekerheid achter te komen om welke soort het gaat, is DNA-analyse noodzakelijk. Zooarcheoloog Youri van den Hurk wil dit graag uitzoeken. Daarom heeft Arthur wat beenmerg uit het bot geschraapt om naar hem op te sturen. Adrie hoopt dat zal blijken dat het bot van de grijze walvis is. De grijze walvis is op het noordelijk halfrond in de 17e eeuw door onbekende oorzaak uitgestorven.

 

[Laafsekikker]

Nettenslachtoffer Nouk weer naar zee

Grijze zeehond Nouk, die op 9 februari met een visnet om zijn nek op het strand werd gevonden, is terug naar zee! Zijn wonden zijn in de opvang van Ecomare grotendeels genezen. Omdat hij al bewezen heeft dat hij zichzelf kan redden en alleen de pech had om een visnet tegen te komen, lieten de dierverzorgers hem vandaag vol vertrouwen gaan.

Nouk werd gevonden met een diep ingesneden nylon visdraad om zijn nek en een zwaar stuk grofmazig net dat daar weer aan vastzat. Dit laatste zat onder het zand, waardoor het geheel vele kilo’s woog. Het maakte dat Nouk zijn wond verder openscheurde als hij zich bewoog. Hij moet erg hebben geleden! In de opvang kreeg hij dan ook, naast antibiotica, de eerste dagen pijnstillers.

Nouk is een jonge grijze zeehond. Bij binnenkomst in de zeehondenopvang van Ecomare woog hij 24,7 kilo. Een goed gewicht voor een zeehond van een paar maanden oud. Hij at ook meteen zelf. Doordat hij alleen moest herstellen van zijn verwondingen, hoefde hij niet lang in de opvang te blijven. Een zieke zeehond of huiler blijft gemiddeld 2 tot 3 maanden, dat was in het geval van Nouk niet nodig.

De wonden van Nouk zijn herstellende, maar nog niet helemaal dicht. Ze zullen in zee verder genezen. Er zijn vaker zeehonden met ingesneden visnetten in de opvang van Ecomare beland. De ervaring is, dat er altijd een litteken zichtbaar blijft. Ook bij Nouk zal het net een blijvende herinnering achterlaten.

Helaas worden er geregeld zeehonden gezien, die verstrikt zitten in een stuk net of touw. Als dit op Texel gebeurt, valt het binnen het opvanggebied van Ecomare. Elders in Nederland zijn andere zeehondencentra verantwoordelijk. Meldingen van buiten Texel worden bij Ecomare doorverbonden met het centrum dat op die plek zijn opvanggebied heeft. Zo zorgen de zeehondencentra er gezamenlijk voor dat elke zeehond in nood geholpen wordt

[Mr. Gharial]

Bijzonder. Ik heb Nouk gisteren nog gezien toen ik er was! Toen had hij nog een stuk nylon om zijn nek, dus die is pas op het laatste moment weg gehaald...

[Laafsekikker]

Mooie opbrengst statiegeldactie Albert Heijn voor Ecomare

Yje Latjes, verkoopmedewerker bij Albert Heijn, kwam woensdag naar Ecomare om de opbrengst van de statiegeldactie van het filiaal in Den Burg te brengen. In januari en februari konden klanten op het statiegeldautomaat aangeven of zij hun statiegeld wilden doneren voor emmertjes vis voor de zeehonden van Ecomare. Deze actie leverde € 325,15 op; dat zijn heel wat emmers vis!

Ytje heeft 25 jaar bij Albert Heijn gewerkt en is net met pensioen gegaan. Samen met haar man Ron is ze erg begaan met de dieren en de doelstelling van Ecomare. Voor haar jubileum en tevens afscheid had ze ook al iets met de zeehonden bedacht: met tien collega’s kreeg ze een exclusieve VIP-tour met een dierverzorger, achter de schermen in de avonduren. De suggestie om de zeehondenopvang als goed doel voor een statiegeldactie te kiezen, kwam ook van haar.

Bij het inleveren van een of enkele flesjes of blikjes, is de keuze om het statiegeld te doneren snel gemaakt. Als dat twee maanden doorgaat, vormen die vele kleine bedragen samen een prachtig bedrag. Marion Barth, directeur-bestuurder van Stichting Texels Museum: “Wat een mooi bedrag! Ontzettend leuk dat Ytje dit heeft geregeld en ook dank aan alle mensen die hun  statiegeld hebben gedoneerd. Dankzij dit soort acties kunnen wij ons werk blijven doen.”

Voor de foto ‘ruilde’ dierverzorger Rowanne Huisman de briefjes geld voor een vis voor de zeehonden. Ytje mocht de haring zelf aan een zeehond voeren.

[Laafsekikker]

Voorkom maaislachtoffers

Het groeiseizoen is begonnen, er wordt alweer druk gemaaid in de tuinen. Helaas vallen daarbij geregeld slachtoffers onder de dieren die in het gras lopen. Bij Ecomare komen regelmatig zeer ernstig gewonde dieren in de opvang, met name egels. Wat kunnen we doen om dit te voorkomen?

Egels zijn nachtdieren, ze worden actief in de schemering. Overdag verschuilen ze zich onder bijvoorbeeld heggen, tegen de avond gaan ze op pad. Dat is het moment dat ze een maaimachine tegen kunnen komen. Niet maaien vanaf twee uur voor zonsondergang tot twee uur na zonsopgang, zou al een hoop slachtoffers schelen. Dit geldt ook voor de robotmaaier; laat hem alleen overdag rondrijden. Ook kantenmaaiers kunnen flinke schade toebrengen aan dieren die niet op tijd weg kunnen komen. Controleer het gebied waar je dit apparaat inzet dus vooraf goed. 

Behalve egels worden tijdens het maaien ook kleinere dieren verwond of gedood, zoals (woel)muizen en allerlei ongewervelden die zich in het gras bevinden. Uit oogpunt van de natuur en biodiversiteit is het veel beter (een deel van) het gras hoger te laten; daarin vinden veel meer soorten een plekje. Het advies is daarom: Wees lui, maai niet en geniet van alles wat je erin ziet leven en de bloemen die erin verschijnen!

 

[Laafsekikker]

Opvangcentra werken samen voor verstrikte zeehonden

Mensen die dagelijks op de Wadden- en Noordzee varen, zien regelmatig verstrikte zeehonden. De dieren zijn verstrikt geraakt in materialen als visnetten, aardappelzakken, bouwplastic of ander afval dat in het water terecht is gekomen. Dit beperkt de zeehond erg, waardoor hij niet meer kan jagen. Het dier zal uiteindelijk sterven door uithongering, verstikking of uitputting. Om deze verstrikte zeehonden te helpen, hebben de drie zeehondencentra in Nederland de handen ineen geslagen. Speciaal opgeleide medewerkers van Zeehondencentrum Pieterburen, Ecomare en A Seal vormen samen het Seal Response Team.

De zeehondencentra hebben het Seal Response Team opgezet omdat het aantal verstrikte zeehonden al jaren stijgt. Zo zijn er in de eerste twee maanden van 2024 al meer verstrikte zeehonden in de Wadden- en Noordzee waargenomen dan in de eerste 4,5 maand van 2023. Het Seal Response Team streeft ernaar om een aantal keer per jaar met een speciaal opgeleid team per boot ter plaatse hulp te bieden aan zeehonden die in de problemen zijn gekomen. Aan boord is dan steeds minimaal 1 dierenarts voor het geval een dier verdoofd moet worden.

Verstrikte zeehonden die op stranden worden aangetroffen, worden al geholpen door de drie centra. Het helpen van dieren die op wadplaten liggen of vrij in zee zwemmen vergt echter een geheel eigen werkwijze. Er moet rekening worden gehouden met mogelijke verstoringen, vluchtpogingen en ook het werken vanaf een boot is anders. De centra zijn daarom al twee jaar bezig met de ontwikkeling van een plan van aanpak. Het team heeft de intentie om binnenkort een pilot uit te voeren in de Waddenzee.

In het buitenland bestaan vergelijkbare projecten al langer. Dr. Shawn Johnson, van Sea Change Health, en Dave Zahniser hebben jarenlange ervaring met het organiseren hiervan. Ze hebben ook de Nederlandse centra ondersteund bij het opzetten van het Seal Response Team. Hiervoor zijn zij meerdere malen naar Nederland gekomen. Ook tijdens de pilot zullen beiden aanwezig zijn.

Voor de realisatie van dit project hebben de drie zeehondencentra aanspraak gemaakt op hun eigen financiële middelen voor de inzet van personeel, materiaal en trainingen. Voor een goede continuïteit van dit project is het team echter afhankelijk van uw steun. Wilt u bijdragen, zodat het Seal Response Team het werk kan voortzetten? Doneer dan via de website van de deelnemende centra en help hun verstrikte zeehonden te helpen. Kijk hiervoor bijvoorbeeld op de website van Ecomare: ecomare.nl/seal-response-team