Michielsken schreef: ↑20 sep 2025, 20:58
Voor Pairi Daiza is de missie echter eerder dat ze de bezoekers een aangename dag (of dagen) wil geven in een themabeleving waar ontkoppelen van het 'echte' leven centraal staat. En dan lijkt het me logisch dat informatie over hetgene te zien is ondergeschikt is aan de beleving (want anders heb je die ontkoppeling minder)
Zonder dat ik de zeer terechte kritiek die Pairi Daiza krijgt omtrent educatie wil ondermijnen denk ik dat deze insteek ook niet helemaal correct is.
Als je naast hun eigen boek er ook nog interviews met Eric Domb op naslaat dan kom je, volgens mij althans, eerder uit op het feit dat het hoofddoel is om vooral een emotionele ervaring op te wekken bij mensen. Niet dat de echte wereld/leven dan wordt weggenomen, maar juist terug de emotionele connectie op te zoeken met de natuur die veel mensen wat verloren zijn. Het is niet voor niets dat Pairi Daiza gebouwd is op de locatie waar het gebouwd is en niet ergens van scratch gebouwd is op een leeg veld; er hangt door de historiek van de locatie effectief een sfeer op het domein die je moeilijk uit het niets kan opbouwen.
Ik ben persoonlijk van mening dat dit niet meteen een slechte aanpak is. Emoties zijn een sterke drijfveer en kunnen enorm veel teweeg brengen en mensen ook echt levenslang inspireren. Als dit een positieve invloed kan hebben op natuurbehoud op lange termijn dan zie ik er geen graten in. Er valt iets te zeggen over het feit dat er ook negatieve kanten hier aan kunnen zitten (zoals bv mensen die dieren veel te veel gaan antropomorfiseren ), maar tegelijkertijd ben ik er ook van overtuigd dat een enkel objectieve en soms wat koele aanpak ervoor zorgt dat het voor veel mensen allemaal een ver van hun bed show maakt. Meer dierentuinen mogen van mijn part inzetten op die emotionele connectie (een goed voorbeeld daarvan vind ik dan de ingangszone van Gaia Zoo met de grot), maar ik begrijp de angst wel dat het nogal snel weggezet wordt door mensen als puur vermaak.
Dat gezegd zijnde, ik ga helemaal akkoord met de kritiek die ze krijgen op vlak van educatie. In mijn ogen zitten ze daar nog teveel met het vastgeroeste beeld van het belerende vingertje wanneer het over educatie gaat, terwijl je wel degelijk educatie onderdeel kan maken van de beleving zonder dat je daarom overal bordjes moet gaan beginnen ophangen en mensen uit de immersie moet halen.
Libema is daarin voor mij echt wel een koploper. De educatie in Madidi, Ngyuwe en oa rond de olifantenvlakte in Beekse Bergen zijn perfecte voorbeelden van hoe je educatie op een manier kan brengen zonder dat je daardoor mensen volledig uit de beleving moet halen. Het is mogelijk, en het is jammer dat de designers van Pairi Daiza daar niet meer ervaring over gaan opdoen in andere parken.
